Rick is een van de topmakelaars in Amsterdam. Als je je huis snel en tegen de beste prijs wilt verkopen, dan moet je bij hem zijn. Met zijn vlotte babbel, een indrukwekkende woningportefeuille en een kantoor in een prachtig grachtenpand, straalt hij succes uit. Zijn team? Stuk voor stuk bloedknappe professionals waar je u tegen zegt. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn.Je zou denken dat Rick moeiteloos alle vrouwelijke klanten en collega's om zijn vinger windt. Maar niets is minder waar. Ondanks zijn charme en status blijft hij verrassend ongrijpbaar. Single, stijlvol en met zijn zaakjes perfect op orde , maar die ene bijzondere vrouw ontbreekt nog in zijn leven. Toch lijkt het alsof Rick iets verbergt. Is hij gewoon kieskeurig, of schuilt er een geheim achter die smetteloze façade?
De jaarlijkse vastgoedborrel stond weer voor de deur, hét evenement waar deals niet alleen op papier werden gesloten, maar ook achter gesloten deuren. Champagne vloeide rijkelijk, ego’s werden opgepoetst en de drang naar meer hing als een onzichtbare elektrische lading in de lucht. Dit was niet zomaar een netwerkborrel; dit was de avond waar grenzen vervaagden en verleiding op de loer lag.
Voor velen in de branche was dit dé gelegenheid om zich even los te rukken van het keurige, zakelijke imago. Getrouwde mannen met dure horloges die net iets te lang in de ogen van hun vrouwelijke collega's bleven hangen. Vrouwen die in het dagelijks leven hun reputatie zorgvuldig bewaakten, maar op deze avond het spel nét iets te graag meespeelden. Flirtende blikken, geheime afspraken in hotelkamers en affaires die werden geboren op de dansvloer niemand sprak er de volgende dag over, maar iedereen wist wat er gebeurde.
Rick, altijd de perfecte gentleman, had nooit meegedaan aan deze ongeschreven traditie. Hij stond bekend als een man met klasse, ongenaakbaar en niet vatbaar voor de verleidingen van de avond. Maar dit jaar voelde iets anders. Misschien was het de manier waarop de spanning zich opbouwde, of de mysterieuze brunette in de rode jurk die hem vanuit de hoek van de zaal observeerde. Haar blik brandde op zijn huid, uitdagend, zelfverzekerd. Ze kende het spel, dat was duidelijk. Voor het eerst in lange tijd voelde Rick een lichte aarzeling. Was dit de avond waarop zelfs hij zich zou laten meeslepen?
Rick hield zich zoals altijd afzijdig, met een glas whisky in de hand. Hij observeerde het spektakel om zich heen. De borrel was nog maar net begonnen, en nu al zag hij de eerste signalen van wat komen ging. Vrouwen die hun hakken net iets te dicht tegen de schoenen van hun mannelijke collega’s zetten, handen die langer op een onderarm bleven rusten dan nodig was, fluisterende stemmen in donkere hoeken. Maar zijn aandacht werd gevangen door haar. De vrouw in de rode jurk.
Ze stond aan de andere kant van de ruimte, leunend tegen de bar alsof ze hier al jaren thuishoorde. Haar golvende, donkere haar viel speels over haar schouders, en haar rode jurk—die als gegoten om haar lijf zat—bloedde als een gevaarlijk signaal in de menigte. Haar rode lippen krulden in een onmiskenbare glimlach toen hun blikken elkaar kruisten. Ze wist wat ze deed. Rick hield zijn gezicht in de plooi, maar hij voelde het. Dat rare, tintelende gevoel in zijn onderbuik. Ze was anders. Geen ordinaire flirt die haar kans schoon zag, geen onschuldige collega met een te diepe decolleté. Dit was een vrouw die hem uitdaagde.
Ze nam een slok van haar champagne en zette langzaam een stap in zijn richting. Haar heupen bewogen net genoeg om de aandacht vast te houden, haar blik onverminderd op hem gericht. Het was geen toevallige ontmoeting, geen onschuldige blik. Ze was op weg naar hem, doelgericht en zonder enige aarzeling. Rick voelde hoe de geluiden om hem heen vervaagden toen ze voor hem bleef staan. Haar parfum aards, sensueel, met een vleugje vanille dreef subtiel zijn kant op. Ze nam hem rustig in zich op, alsof ze een waardevolle kunstcollectie inspecteerde. "Rick van der Veen," zei ze, haar stem zacht en toch doordringend. "Dé man van de Amsterdamse vastgoedwereld." Haar vingers gleden even vluchtig langs de rand van zijn glas voordat ze zich omdraaide en met haar nagels op de bar tikte. "Twee whisky," zei ze tegen de barman, zonder hem nog aan te kijken. Rick hief een wenkbrauw. Dit gebeurde hem niet vaak. "Jij weet wat je wilt." Ze keek hem schuin aan, die verleidelijke glimlach nog steeds op haar gezicht. "Altijd."
De barman zette de glazen voor hen neer. Ze pakte er één en hield het omhoog. "Op een avond vol… mogelijkheden." Rick kantelde zijn hoofd en grijnsde lichtjes. "En welke mogelijkheden zie jij vanavond?" Ze leunde dichterbij, haar lippen gevaarlijk dichtbij zijn oor. "Dat hangt af van hoe ver jij bereid bent te gaan." Zijn hartslag versnelde. Dit was geen gewone flirt. Dit was een vrouw die wist hoe het spel gespeeld werd en ze speelde het genadeloos goed.Voor het eerst in lange tijd vroeg Rick zich af: zou hij vanavond zijn perfect geordende wereld laten wankelen?
Rick voelde hoe zijn grip om het whiskyglas iets steviger werd. De spanning tussen hen trilde in de lucht, onzichtbaar maar onmiskenbaar. De vrouw in de rode jurk speelde haar spel met een perfect gedoseerde mix van verleiding en mysterie. Maar Rick was geen man die zich makkelijk liet vangen—althans, dat had hij altijd gedacht. Ze tikte haar glas zachtjes tegen het zijne en nam een slok, haar tong heel even langs haar onderlip laten glijden. Een subtiele beweging, maar genoeg om hem uit te dagen. De energie tussen hen was als een tondeldoos die elk moment in vlammen kon opgaan.
"Vertel me," zei hij uiteindelijk, zijn stem laag en beheerst, "wie ben je echt?" Ze lachte zacht, een diepe, verleidelijke klank die hem kippenvel bezorgde. "Is dat echt wat je wilt weten?" Haar vingers gleden nonchalant langs de rand van haar glas, haar ogen fonkelden als vloeibaar goud in het warme licht van de zaal. "Of ben je meer geïnteresseerd in… iets anders?" Rick voelde hoe de wereld om hen heen vervaagde. Geen rumoerige gesprekken meer, geen dronken vastgoedmagnaten die deals fluisterden in elkaars oor. Alleen zij. En hij.
Ze boog zich naar hem toe, haar lippen amper een centimeter van de zijne verwijderd. Hij rook haar geur warm, kruidig, met een ondertoon van gevaar. "Kom met me mee," fluisterde ze. Geen vraag, maar een bevel. Hij aarzelde, heel even, voordat hij zichzelf overgaf. Fuck it. Vanavond was anders. Vanavond zou hij niet de keurige, ongenaakbare Rick zijn.
Met een subtiele knik stond hij op en volgde haar. Haar hand gleed langs zijn pols toen ze hem leidde, behendig laverend door de menigte. Ze wist precies waar ze naartoe ging. De achterzijde van het grachtenpand waar de borrel plaatsvond, een smalle gang die uitkwam bij een marmeren trap. De muziek en stemmen vervaagden terwijl ze hem mee de hoogte in trok, naar een afgelegen suite waar kaarslicht flakkerde in het duister. De deur viel achter hen dicht. Een fractie van een seconde was er stilte een geladen moment waarin alles mogelijk was. Haar ogen daagden hem uit, haar ademhaling was rustig, beheerst. Rick voelde zijn hartslag dreunen in zijn borst.
En toen… vuurwerk. Haar handen vlogen naar zijn kraag, trokken hem naar zich toe. Hun lippen vonden elkaar met een intensiteit die hij niet had verwacht, die hij al te lang had gemist. Haar vingers gleden langs zijn nek, zijn borst, haar lichaam drukte zich tegen hem aan met een vurige honger die evenveel van hem vroeg als hij bereid was te geven.
Rick was geen man die de controle makkelijk verloor, maar vanavond met haar lieten ze zich beiden meeslepen in iets groters dan hun eigen wilskracht. Zijn handen verkenden haar lichaam zoals hij een pand zou beoordelen: nauwkeurig, doordacht, maar met pure begeerte. Tijd verloor zijn betekenis. Het enige wat telde was het samenspel van hun lichamen, de hitte tussen hen, de ongegeneerde passie die hen opslokte in een storm die geen genade kende.
En toen, even plotseling als het begon, keerde de rust terug. Hun ademhaling vertraagde, de kamer baadde in het zachte kaarslicht. Ze lag tegen hem aan, haar vingertoppen nog steeds rustend op zijn borst. "Niet slecht, makelaar," fluisterde ze met een speelse glimlach.
Rick grijnsde, zijn vingers door haar haar strijkend. "Ik sluit alleen deals die de moeite waard zijn." Ze keek hem aan, haar ogen nog steeds mysterieus, alsof ze een geheim verborgen hield. "Dan ben ik benieuwd… is dit een eenmalige transactie, of gaan we onderhandelen?" Rick antwoordde niet meteen. Hij liet zijn blik over haar gezicht glijden, haar lippen, de vonk in haar ogen.Misschien had hij vanavond wel meer gevonden dan alleen vuurwerk. Misschien had hij eindelijk iemand ontmoet die hem écht uitdaagde.
De nacht was nog jong, maar de energie tussen hen voelde alsof ze al uren samen waren. Terug in de feestzaal had de sfeer een ander niveau bereikt de lichten waren gedimd, de muziek langzamer, zwoeler. De dansvloer was gevuld met lichamen die zich in het ritme van de muziek verloren, handen die gleden, blikken die meer zeiden dan woorden.
Rick stond bij de bar, een verse whisky in zijn hand, toen hij haar weer zag. De vrouw in de rode jurk. Ze stond midden op de dansvloer, haar lichaam bewegend op de klanken van de muziek. Haar ogen vonden die van hem, en ze glimlachte, een stille uitnodiging. Rick zette zijn glas neer en liep naar haar toe. Ze wachtte niet zodra hij binnen haar bereik was, trok ze hem tegen zich aan, haar armen om zijn nek, haar lichaam warm tegen het zijne. De muziek dicteerde hun bewegingen, langzaam, sensueel. Zijn handen rustten op haar heupen, voelden hoe ze zich in perfecte harmonie met hem bewoog.
"Was dat net een eenmalige deal?" fluisterde ze tegen zijn oor, haar lippen net niet rakend.
Rick liet zijn vingers even langs de blote huid van haar rug glijden en grijnsde. "Ik denk dat we nog wat onderhandelingsruimte hebben."Ze lachte, zacht en verleidelijk, terwijl ze haar hoofd in zijn hals legde en zich verder tegen hem aan drukte. De muziek speelde door, de rest van de wereld verdween. Voor het eerst in lange tijd voelde Rick zich niet de ongenaakbare makelaar. Geen man die alles onder controle had. Vanavond was hij gewoon een man… die eindelijk een vrouw had ontmoet die het spel even goed begreep als hijzelf.
En dit spel? Dit was nog lang niet voorbij.