Het is juli, en Menno en Eefje maken zich klaar om vier weken onder de Spaanse zon door te brengen. Met hun drie kinderen stappen ze midden in de nacht in de auto, weg van hun vertrouwde huis in Broek in Waterland. Na alle spannende avonturen die ze samen hebben beleefd sinds ze op Feeld zitten, zijn ze toe aan wat quality time met z’n tweeën én met de kinderen. Wat ze echter niet weten, en volledig over het hoofd hebben gezien, is dat de camping waar ze naartoe gaan het walhalla is voor Nederlandse swingers en open-minded stellen. Zodra ze arriveren, zal hun Feeld-app roodgloeiend staan van de meldingen. Zonder het te weten, rijden ze rechtstreeks een broeinest van verleiding en vrijheid binnen.
Voor ouders met kinderen zal het herkenbaar zijn: zo’n autorit kan heaven of hell zijn. Helaas was het voor Menno en Eefje overduidelijk het laatste. Wagenziekte, geruzie over wie er in het midden moest zitten, eindeloze discussies over het raam open of dicht ondanks de airco. Urenlang gezeur op de achterbank, en ook tussen Menno en Eefje liep de spanning op, al was die niet alleen negatief. Een enkele aanraking, een ondeugende blik over het stuur… ondanks de stress voelde Eefje in haar onderbuik een vertrouwde tinteling opborrelen.
Na een eindeloze rit, met zweterige kinderen en verhitte zielen, reden ze eindelijk de camping op. Terwijl de zon hun gezichten streelde en de geur van zwoele mediterrane avonden hen begroette, wisten ze nog niet dat deze vakantie meer zou brengen dan zon, zee en rust. Veel meer……
Ze parkeren de auto en de meiden vliegen er nog net niet uit. "Mammmm!" "Waar zijn onze bikini’s?!” roepen ze in koor, ongeduldig wiebelend op hun benen. Gelukkig is Eefje een voorbereide moeder: ze heeft een aparte tas gemaakt met alle zwemspullen. Mooi, denkt ze tevreden, dan hebben wij even rust. Terwijl ze de tas aan de meiden overhandigt, glimlacht ze bij de gedachte aan de koude fles bubbels die in de koelbox ligt te wachten.
De meiden stuiven weg, gillend en lachend, op zoek naar het zwembad. Hun blote voetjes tikken over het warme grind. Eefje kijkt ze na, genietend van hun enthousiasme. Menno begint ondertussen direct de auto uit te pakken, in een tempo dat ze nauwelijks kan bijhouden. Laat hem maar, denkt ze met een grijns, dit is zijn ding. Ze ploft neer op een klapstoeltje, strijkt haar rok glad en schenkt zichzelf een glas van de koude bubbels in. Terwijl de eerste slok tintelend haar keel kust, dwaalt haar blik over de camping. Hier en daar ziet ze blikken die net iets langer blijven hangen dan gebruikelijk. Een paar stellen lijken opvallend open, los… ze voelt een prikkelend vermoeden, maar wuift het nog weg. Ze sluit haar ogen en leunt achterover, terwijl de warme Spaanse zon haar huid streelt. Wat ze niet weet, is dat deze vakantie hun zwoelste avontuur tot nu toe zal worden.
Nadat ze samen hadden genoten van hun fles bubbels, die naar binnen gleed alsof het koud water was, besluiten ze de camping te gaan verkennen. Even kijken waar Menno morgenochtend verse broodjes kan halen met een van de meiden. En waar ik straks kan douchen en de afwas kan doen, denkt Eefje met een glimlach. Het campingleven is officieel begonnen. Ze slenteren hand in hand over de stoffige paadjes, langs caravans en tenten, terwijl de zon langzaam lager zakt en een gouden gloed over alles legt. Ze passeren een caravan die versierd is met vrolijke vlaggetjes, Amsterdamse humor in de details, en een uitstraling alsof je op de duincamping in Bakkum bent beland. Eefje moet erom glimlachen: hip, gezellig, een tikkeltje alternatief.
Maar dan ziet ze ineens hun oudste dochter, staand bij diezelfde caravan. Ze lijkt in gesprek met een stel; een vrouw in een los vallende kimono en een man met een zonnebril en blote voeten, nonchalant leunend tegen een tafeltje. De vrouw buigt zich naar hun dochter, zegt iets, en lacht warm.
Eefje voelt even een lichte spanning in haar borst. Ze pakt Menno’s hand steviger vast. Wie zijn dit? vraagt ze zich af, terwijl haar nieuwsgierigheid en een vaag, tintelend gevoel langzaam opborrelt. Menno glimlacht en knijpt even in haar hand. “Ziet er gezellig uit, hè?” zegt hij, nietsvermoedend. Maar in Eefje’s hoofd begint langzaam een ander verhaal te ontstaan.
Ze roepen hun dochter, die opkijkt en met een grote glimlach naar hen zwaait. "Mam!" Pap! "Dit zijn Eva en Mark!” roept ze enthousiast. De vrouw in de kimono draait zich om en steekt haar hand op, gevolgd door de man met de zonnebril, die zijn bril afzet en vriendelijk knikt. Eefje en Menno lopen dichterbij. “Wat leuk, hallo!” zegt Eefje terwijl ze Eva’s hand schudt, die verrassend warm en zacht aanvoelt. “Ik ben Eefje, dit is Menno.”
“Gezellig dat jullie er zijn,” zegt Eva met een stralende glimlach. Haar kimono valt een stukje open, waardoor een hint van een kanten bikinitopje zichtbaar wordt. “Wij staan hier al een paar dagen." "Jullie dochter was zo lief om onze zoon gezelschap te houden.”Mark knikt. “Ja, Thijs is even oud, ze hebben elkaar meteen gevonden." "Achter hem verschijnt een blonde jongen, die verlegen glimlacht en vervolgens weer achter de caravan verdwijnt."" "Wat fijn,” zegt Menno. Hij kijkt om zich heen, naar de met kussens en lichtjes aangeklede zithoek onder de luifel. “Jullie hebben het hier gezellig gemaakt.”
“Ja, we houden wel van een beetje sfeer,” zegt Eva met een knipoog. “We zijn een soort vaste club hier… ieder jaar weer een beetje meer familie geworden.” Ze pakt een fles rosé uit een koeler en houdt hem omhoog. “Zin in een glaasje om jullie vakantie in te luiden?” Eefje voelt hoe Menno’s hand even zacht over haar onderrug glijdt, een vertrouwd gebaar dat haar een kleine rilling bezorgt. Ze kijkt hem aan en glimlacht. “Dat klinkt heerlijk.”
Terwijl de glazen worden ingeschonken en de kinderen samen weglopen richting het zwembad, zakt Eefje neer in een van de grote kussens. Ze voelt zich plotseling licht, los… en een tikje opgewonden. Er hangt iets in de lucht, iets dat ze niet helemaal kan plaatsen, maar dat haar nieuwsgierigheid wekt. Mark schenkt haar een glas in en hun blikken kruisen elkaar nét iets langer dan nodig. Eefje nipt van haar wijn, haar wangen licht rozig van zon en bubbels. Ze voelt hoe dit nog weleens een heel bijzondere vakantie zou kunnen worden.
De zon zakt verder en werpt een warme oranje gloed over de camping. Eva en Mark blijken gezellige, ontspannen mensen, met een lichte ondeugendheid in hun ogen. Het gesprek kabbelt van koetjes en kalfjes naar diepere onderwerpen. Ze lachen om herkenbare ouder momenten, delen vakantietips, en af en toe raken hun knieën elkaar terloops aan. “Jullie zitten ook op Feeld?” vraagt Eva opeens, met een speelse glimlach. Eefje slikt even en voelt hoe Menno naast haar verstijft. Ze kijkt Eva verbaasd aan. “Hoe weet je dat…?” Eva lacht zacht. “Laten we zeggen… deze camping heeft zo zijn eigen community. Jullie gaan nog wat meldingen krijgen vanavond.” Ze knipoogt terwijl ze nog een fles opentrekt. Mark grijnst en leunt wat dichter naar Menno toe. “Het is hier allemaal heel vrijblijvend hoor,” zegt hij rustig. “Maar mocht je ooit nieuwsgierig zijn… wij zitten een paar plekken verder.”Eefje voelt een mengeling van spanning en opwinding. Ze leunt tegen Menno aan, die haar een korte kus op haar slaap geeft. Hun ogen ontmoeten elkaar even: een blik vol vragen, mogelijkheden, en een stille belofte dat ze samen zullen ontdekken hoe ver ze willen gaan.
Die nacht, terug in hun eigen caravan, liggen ze dicht tegen elkaar aan. Buiten klinkt zacht gelach en muziek van andere kampeerders. Op haar telefoon ziet Eefje inderdaad de meldingen binnenstromen. Menno aait langzaam met zijn hand over haar zij. “Wat een bijzondere plek,” fluistert hij. “Zeker,” fluistert Eefje terug, terwijl ze de app opent. “Misschien… wordt dit wel onze spannendste vakantie ooit.” En terwijl de nacht hen omhult, voelen ze beiden dat de reis nog maar net begonnen is.
Na een rommelige nacht zitten Menno en Eefje aan het ontbijt in de zon. Terwijl de kinderen druk heen en weer rennen, scrolt Eefje gedachteloos door haar telefoon. “Wow,” zegt ze met een grijns, “mijn Feeld zit echt vol.” Menno kijkt nieuwsgierig op. “Laat eens zien?”
Ze draait haar scherm naar hem toe. Honderden likes en berichten, niet alleen van Nederlandse stellen, maar ook van knappe Spaanse mannen en vrouwen. Donkere ogen, gebruinde lichamen, zwoele blikken. Eefje voelt hoe haar huid warm wordt, en niet alleen door de zon. “Er zitten… hele knappe tussen,” zegt ze zacht, bijna ondeugend. Menno glimlacht en legt zijn hand op haar knie. “We hebben nog vier weken,” zegt hij rustig, “geen haast.”
Eefje knikt, haar hart een tikkeltje sneller kloppend. “Nee,” zegt ze, terwijl ze haar telefoon neerlegt en hem aankijkt. “We laten het gewoon op ons afkomen.” En terwijl de kinderen weer opspringen om naar het zwembad te rennen, genieten ze samen in stilte van de zon, de koffie… en de belofte van wat nog gaat komen.
Ze pakken zelf de zwemspullen bij elkaar: handdoeken, zonnebrand, een goed boek en genoeg water voor de hitte. Met een ontspannen gevoel lopen Menno en Eefje samen naar het zwembad, klaar voor een dagje niets moeten. Eenmaal bij het zwembad lijkt de Spaanse droom compleet. De zon schittert op het turquoise water, kinderen spetteren vrolijk, en in het midden van alle drukte steelt de badmeester de show. Een goddelijk gespierde Spanjaard, met zonnebril en gebruind lijf, slentert langs de rand van het bad. Negen van de tien vrouwen liggen met open mond te staren naar dit heerlijke stuk mannelijk schoon.
Eefje kan een grijns niet onderdrukken. Maar op het moment dat ze samen met Menno hun tas neerzet, voelt ze plotseling blikken. De ogen van anderen rusten nét iets te lang op hen. Even voelt het alsof ze middenin een stille vleeskeuring staan; Eefje voelt de blikken als warme spelden op haar huid branden. Maar dan klinkt een bekende stem. “Goedemorgen, lieve mensen!” Het is Mark, die breed lachend onder een parasol ligt. “Kom lekker naast ons liggen!” Hij wuift uitnodigend hun kant op. Dankbaar voor zijn aanwezigheid pakken Menno en Eefje hun spullen en lopen naar hem toe. Eefje voelt de spanning een beetje zakken, maar ergens diep vanbinnen blijft dat lichte, tintelende gevoel sudderen.
“Ik neem een frisse duik,” zegt Eefje, terwijl ze langzaam haar jurk uittrekt. Ze voelt de blikken, vooral die van Mark, en glimlacht. Mark volgt haar het water in. Hun blikken ontmoeten elkaar, dichtbij nu, lichamen bijna rakend. “Je bent prachtig,” fluistert hij, zijn hand vluchtig langs haar arm. Eefje draait speels weg, zwemt een stukje verder, voelt zijn blik branden. Dan gooit hij speels wat water naar haar. “Je maakt het me moeilijk,” zegt hij met een grijns. Ze lachte, haar ogen glinsteren. “Misschien wil ik dat wel.”
Dan roept Menno vanaf de kant: "Eef!" Mark! Komen jullie? Eva heeft net koffie gehaald!” Eefje kijkt naar Menno, hun blikken kruisen. Hij lacht, een warme, veelzeggende blik. Hij weet het. Hij voelt het. “Kom,” zegt ze zacht tegen Mark. Ze zwemt terug naar de kant, waar Menno al een handdoek ophoudt. Zijn hand glijdt subtiel over haar onderrug als hij haar het doek omdoet. Mark klimt achter haar het water uit. “Vanavond?” vraagt hij, laag, met een knipoog. Menno kijkt Mark aan, een kleine glimlach om zijn mond. “We zien wel Mark," zegt hij rustig. “We hebben alle tijd.” Eefje leunt even tegen Menno aan, voelt zijn hand op haar heup. De zon warm op hun huid, de spanning zacht zoemend tussen hen. Dit spel… spelen samen…..
Menno en Eefje zijn even met de meiden gaan lunchen in een nabijgelegen stadje. Op de terugweg halen ze boodschappen, verse groenten, brood en een fles wijn voor het avondeten.
Zingend staat Eefje samen met de jongste dochter te koken. Het is een heerlijk tafereel: blote voetjes op de tegels, een vrolijke keuken chaos, en een ontspannen sfeer. Buiten genieten ze als gezin in de zon, en de helse autorit lijkt al lang vergeten.
Als Menno later met een teil vol afwas onder zijn arm naar het wasgebouw loopt, groet hij onderweg wat bekende gezichten van het zwembad. Hij zet de teil neer, draait de kraan open en wacht tot het warme water komt.
“Hi, jij ook afwasdienst vanavond?” klinkt een stem achter hem. Hij herkent haar meteen. Eva. Als hij zich omdraait, staat ze nét iets te dichtbij. Alsof ze het expres doet, denkt Menno met een scheve grijns. “Die vrouw van jou speelt wel een lekker spelletje, hè,” zegt Eva met een ondeugende glimlach. Menno grinnikt, zijn ogen twinkelen. “Ja… daar is Eef inderdaad behoorlijk goed in.” Hun blikken kruisen net iets langer dan nodig, en voor een seconde hangt er een spanning in de lucht die Menno bijna kan aanraken. Dan draait hij zich met een knipoog weer naar de afwas. “Eerst maar even de plicht,” zegt hij luchtig. “Het spel komt later wel.”
Eva schuift haar teil dicht naast die van Menno. Haar arm strijkt langs de zijne, haar parfum licht en verleidelijk. Ze buigt iets naar hem toe, haar lippen bijna zijn oor rakend. “Zeg het maar, Menno… als je eens wil weten hoe ik speel.” Menno’s hart slaat even over. Hij lacht kort, ongemakkelijk, maar voelt de hitte op zijn nek. “Je bent gevaarlijk, Eva,” mompelt hij, zijn handen in het schuim.
Eva’s vingers raken speels de bovenkant van zijn hand. “Misschien,” fluistert ze, “vind je dat wel leuk.” Dan draait ze zich om en wiegt langzaam weg, haar blik nog één keer over haar schouder. Even blijft Menno staan, de borstel in zijn hand, adem iets sneller. Hij voelt het kloppen in zijn borst. Als hij later bij de caravan aankomt, trekt hij Eefje zachtjes apart. “Ik moet je iets vertellen,” zegt hij hees. “Eva… ze was net echt heel direct.” Eefje kijkt op, haar ogen donker van spanning. “Vertel me alles,” fluistert ze.
Menno trekt Eefje dicht tegen zich aan, zijn handen op haar heupen. “Ze zei dat ik maar hoefde te zeggen als ik wilde… spelen.” Eefje’s lippen krullen in een opgewonden glimlach. “En?” fluistert ze, haar hand zacht over zijn borst. “Ik dacht alleen aan jou,” zegt hij laag, zijn mond bij haar oor. Ze kijkt hem aan, haar ogen glinsteren. “Goed zo… maar misschien wil ik straks óók spelen.”