De zon stond al hoog aan de hemel toen Eefje wakker werd van het zachte geritsel van de tentdoek. Buiten hoorde ze het geluid van voetstappen, stemmen, en gelach. De camping was wakker, en vandaag hing er iets in de lucht. Eefje kon nog niet goed plaatsen wat het precies was, maar een vermoeden had ze wel.
Op het prikbord bij de receptie hing sinds vanmorgen vroeg een uitnodiging: “Cocktail & Pool Party vanaf 16:00 bij het grote zwembad. "Dresscode: weinig.”
Het was een open geheim op de camping dat dit soort feestjes zelden alleen om drank en muziek draaiden. Eefje had het briefje gelezen met een kriebel in haar buik. Eva had haar even aangekeken, één opgetrokken wenkbrauw en een glimlach die weinig aan de verbeelding overliet.
Aan de ontbijttafel zaten de meiden druk te kletsen over het zwembad, terwijl Menno haar een mok koffie gaf en fluisterde: “Vanavond wordt het interessant." Zijn ogen lachten, maar er zat ook iets donkers in verlangen, opwinding, spanning. Die middag pakten ze een tas in: zwemkleding, zonnebrillen, een luchtig jurkje voor Eefje en een fles koude witte wijn. Ze hadden de kinderen bij een voetbaltoernooi op het strand gebracht en vanavond hadden ze een filmavond “alle ouders zijn welkom bij het feest”, stond er op het bord. Dankbaar waren ze voor een camping met veel animatie voor de kinderen, zij hebben een leuke vakantie en wij ook, dacht Eefje terwijl ze glimlachte.
Rond vier uur klonk muziek vanaf het zwembad. Lichte housebeats, gelach, het ploppen van kurken. Het water schitterde, lichamen gleden soepel door het blauwe water en overal lagen mensen languit op ligbedden met cocktails in de hand.
Mark stond al aan de rand van het zwembad,zonder shirt, zonnebril op, cocktail in zijn hand. Eva zat op een ligbed, benen over elkaar, een klein zijden jurkje dat meer liet zien dan verborgen.
Toen Eefje en Menno aankwamen, draaiden meerdere hoofden om. Ze wisten het, ze werden gezien. En dit keer waren ze er klaar voor. De sfeer bij het zwembad was loom en geladen tegelijk. Zon, muziek en alcohol deden hun werk. Eefje liep met langzame passen naar het barretje, haar luchtige jurkje plakkend aan haar rug van de hitte. Terwijl ze twee cocktails bestelde, voelde ze ogen op haar gericht. Ze draaide zich zelfverzekerd om en liep terug. En maakte oogcontact met een stel dat ze nog niet eerder had gezien.
Hij: zongebruind, gespierde schouders, donkere ogen onder een nonchalante hoed. Zij: slank, elegant, een haast ondoorgrondelijke blik en een open glimlach die direct vertrouwd voelde. Ze zaten onder een parasol en wenkten haar vriendelijk.
“Jij bent Eefje, toch?” vroeg de vrouw met een zachte Vlaamse tongval. “Wij hoorden al over jullie van Eva.” Eefje knikte verrast, haar interesse meteen gewekt. “En jullie zijn…?”
“Sam en Noa,” zei de man, en hij stond op om haar een hand te geven. Zijn aanraking was stevig, warm. “Wij komen al jaren op deze camping." "Altijd goed volk hier.”
Noa schoof opzij en klopte op het ligbed naast zich. “Kom erbij." "Als je durft.” Haar blik was ondeugend, maar zonder druk.
Even later voegde Menno zich bij hen met twee verse drankjes. De kennismaking verliep moeiteloos. Noa en Sam vertelden over hun reizen, hun open relatie, en hun eerste stappen op Feeld.
“Voor ons draait het niet alleen om seks,” zei Noa terwijl ze met haar vinger langs de rand van haar glas gleed. “Het gaat om verbinding." Spanning. "Die eerste blik… een aanraking die nét iets langer duurt dan hoort.”
Menno keek naar Eefje, en zag de herkenning in haar ogen. Diezelfde energie hadden zij ook gevoeld. Misschien was het tijd om te kijken wat er gebeurde als je zo’n blik beantwoordde. Tegen achten hing er een gouden gloed over de camping. De kinderen zijn nu bij het animatieteam voor een filmavond en daar eten ze ook allemaal, en dat geeft de volwassenen een heerlijk gevoel van vrijheid.
Bij Eva en Mark’s plek is een grote tafel gedekt: kaarsen, flessen wijn, tapas die iedereen heeft meegebracht. Houten planken vol olijven, kaas, vers brood, vijgen, gegrilde groenten en een schaal met vlees en vis. Er is gelach, verhalen, muziek op de achtergrond. Noa schenkt Eefje een glas witte wijn in en raakt terloops haar hand aan. Niet overdreven, niet toevallig. Gewoon… bewust. Eefje kijkt op, glimlacht.
Mark zit naast Menno, hun schouders raken net als ze lachen om iets wat Sam zegt. Het voelt licht, maar de ondertoon is voelbaar. Eva staat op en haalt nog wat glazen. “Jullie voelen dit ook hè?” zegt ze, terwijl ze naar Eefje kijkt. “Dit klopt." "Eefje knikt langzaam." “Het stroomt.” Tegen tien uur is de zon onder en hangen de kaarsjes als sterren in het donker. Sam zit achter Noa, zijn hand op haar been. Mark wrijft Eva’s nek los. De sfeer is intiem, zonder haast. Menno kijkt naar Eefje. Ze voelt zijn blik. Ze hoeft niets te zeggen. Dit was precies wat ze hoopten: geen druk, geen opgelegd script, alleen zes mensen die elkaar aanvoelen, stap voor stap.
Wanneer Eva een speaker verbindt en zachte, zwoele muziek begint te spelen, blijft niemand meer stijf op zijn stoel zitten. Noa strekt haar benen uit en leunt half tegen Eefje aan. Menno staat op, pakt nog een fles wijn, en schenkt langzaam in. Zijn ogen vinden die van Sam. Er is een kleine knik. Het spel is zacht, sensueel en met volledige wederzijdse toestemming.
Lichamen versmelten moeiteloos in de zachte chaos van kussens, dekens en huid. Wie waar begint of eindigt, is nauwelijks nog te zeggen. Wat begon met knieën die toevallig elkaar raakten, is nu een wirwar van strelingen, kussen, fluisteringen en zachte kreunen. Eefje voelt Noa’s mond op haar hals, terwijl Marks handen haar heupen verkennen. Sam ligt half achter haar, zijn vingers glijden over haar zij, traag, verkennend. Tegelijkertijd kust Menno Eva langzaam, met aandacht terwijl Noa’s vingers zich even verstrengelen met de zijne. Er is geen jaloezie, alleen een gedeeld ritme, een gedeelde ademhaling.
Mark draait zich naar Eva, hun lippen vinden elkaar kort, gretig. Zijn hand rust ondertussen nog op Eefjes onderrug. Noa en Eefje raken elkaar aan, een zachte aanraking, een blik, een lach. Geen rolverdeling, geen regels, alleen het volgen van verlangen. Ze gaan volledig in elkaar op. Menno voelt Eefjes hand op zijn knie terwijl Eva haar mond in zijn hals drukt. Hun blikken kruisen heel even, en er is vertrouwen. De dekens zijn verfrommeld, het kaarslicht danst over blote lichamen. Overal handen, mond, fluisteringen. Er is gelach, gehijg, stiltes die zwaarder wegen dan woorden.
Langzaam, zonder haast. Als een dans die zichzelf leidt. Als een netwerk van aanrakingen waarin iedereen zijn plek vindt, soms leidend, soms volgend, soms zelfs op afstand, om dan weer terug te keren in het samenspel. Tot er niets meer telt dan huid, warmte, samenzijn en pure geilheid. Dan vindt ieder zijn eigen ritme, zijn eigen plek in het geheel. Wat begon als een zinderende wirwar van aanrakingen, verschuift bijna vanzelf naar iets dieper, intiemer, doelgerichter.
Mark ligt nu bovenop Noa. Zijn bewegingen zijn traag en beheerst, zijn lippen op de hare, terwijl hun lichamen elkaar verkennen. Haar vingers klauwen zacht in zijn rug, haar hoofd kantelt naar achteren als hij haar dieper neemt en ze kreunt. Ze bewegen als een geheel, de drie stellen. Zes mensen, zes lichamen, maar met één gedeelde energie. Er wordt zacht gekreund, soms gelachen, gefluisterd. Een naam. Een “ja… zo”.
Eefje zit op Sam, haar handen op zijn borst, haar adem zwaar. Zijn handen leiden haar heupen, hun ritme synchroon. Hun blikken blijven verbonden; hij kijkt haar aan met vuur in zijn ogen. Hij pakt Eefjes borsten vast terwijl hij steeds dieper en sneller in haar glijdt. Ze zoekt Marks blik en kijkt hem strak aan, terwijl hij toekijkt hoe zijn vrouw genomen wordt door een andere man. Hij wordt nog opgewondener en trekt Eva dichter op zijn schoot. Ze zit met haar rug naar hem toe. Hij glijdt zo naar binnen. Jemig, wat is ze nat, denkt hij.
Zij neemt de leiding en bepaalt het tempo. Sensueel beweegt ze over zijn pik heen, maakt lange bewegingen en ze wil iedere centimeter voelen, lijkt het. Menno trekt haar langzaam naar achteren, kust haar nek en masseert haar borsten. “Wat ben jij lekker,” kreunt hij in haar oor, terwijl hij diep in haar stoot.
“Als je zo doorgaat, dan kom ik klaar,” hijgt Eva. Hij voelt haar samentrekken. Hij weet dat hij het ook niet lang meer volhoudt en komt kreunend klaar.
Als Eefjes hoofd achterover valt en Sam haar dichter naar zich toetrekt, hoort ze ergens Eva kreunen, laag en hees. Ze voelt Menno’s blik en ze weet: hij ziet haar. En dat maakt haar alleen maar wilder. Noa kreunt luid als ze klaarkomt, haar lichaam trillend onder Mark, haar nagels in zijn schouders. Eefjes adem stokt terwijl Sam haar over de rand duwt en haar nog hard van achteren neemt, terwijl de anderen toekijken.
Eefje trekt het niet meer en komt klaar met een fontein waar je u tegen zegt. Sam is er stil van, maar voert het tempo nog wat op en komt uiteindelijk ook stotend klaar. Dan is het stil. Alleen hun ademhaling is nog te horen. Zes lichamen, verstrengeld in elkaar als spaghetti. Knuffelend en kriebelend genieten ze na.
Later die nacht liggen Eefje en Menno samen in stilte, hun lichamen tegen elkaar onder een dun laken. Buiten is het donker en stil, op wat zachte geluiden van een verre tent na.
Ze zegt niets. Hij ook niet. En dat hoeft niet. Alles is gevoeld. Gedeeld. Beleefd. Hun vingers vinden elkaar. Eén blik. Eén glimlach. Dit was meer dan een spel. Het was vrijheid. Samen.